پیدایش شیعه

تحقيق پیدایش شیعه
 متشکل از 32 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 واژه شناسي
اصولاً واژه شيعه به چه معنا است؟به منظور روشن‏تر شدن بحث، بررسي معناي لغوي و اصطلاحاتي اين واژه ضرورت دارد: شيعه در لغت كتاب‏هايي چون «القاموس المحيط»1، «تاج العروس»2 «لسان العرب»3 و «النهاية ابن اثير»4 شيعه را داراي معاني زير دانسته‏اند:1- پيرو و ياور در اين كتب آمده است: «شيعة الرجل اي اتباعه و انصار؛5 شيعه فرد يعني پيروان و ياورانش» در قرآن كريم نيز اين واژه در اين معنا به كار رفته است ؛ چنان كه در داستان حضرت موسي(ع) مي‏خوانيم: در فوجد فيها رجلين يقتتلان هذا من شيعته و هذا من عدوه ؛6حضرت موسي(ع) در شهر با دو نفر برخورد كرد كه با هم در نزاع بودند يكي از آن‏ها از پيروانش بود و ديگري ازدشمنان اودرباره اين معنا توجه به د و نكته ضرورت دارد:  
الف) لازم نيست شخصي رهبر مثبت باشد؛ براي مثال پيروان خاندان ابو سفيان «شيعه - آل ابي سفيان» خوانده مي‏شوند. ب) كار برد اين واژه نشان دهنده شدت همبستگي ميان پيرو و رهبر است ؛ همبستگي اي كه در كاربرد و اژه هايي چون «اتباع»(پيروان) ديده نمي‏شوند.
بنابر اين، مي‏توان چنان نتيجه گرفت نسبت ميان واژه‏هاي شيعه و «تبع» عموم و خصوص مطلق است. يعني هر شيعه‏اي تبع خوانده مي‏شود، ولي هر تبع و پيروي شيعه نيست. اين سخن را مي‏توان با تعريف راغب اصفهاني از واژه شيعه نيز تأييد كرد؛ زيرا او كه معمولاً به ريشه يابي واژه‏هاي قرآني
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 1- القاموس المحيط، ج 3، ص 61 و 62.         2- تاج العروس، ج 5، ص 405
3- لسان العرب، ج 7، ص 258.        4- النهاية ابن اثير، ج 2، ص 246.        5- قصص(آيه): 15.
مي‏پردازد ، اين واژه را از خانواده شياع به معناي انتشار و تقويت، شمرده است و شيعه را كساني دانسته كه انسان به وسيله آن‏ها تقويت مي‏شود و انتشار پيدا مي‏كند؛6 به عبارت ديگر شيعيان فرد كساني هستند كه از جهت زمان و مكان باعث افزايش گستره وجودي وي مي‏گردند.
2-گروهي كه حول محوري خاص اجتماع كرده‏اند؛ «كل قوم اجتمعوا علي امرتهم شيعة» اين معنا بر خلاف معناي قبلي، غير نسبي است؛ در آن نسبت ميان پيرو و رهبر ديده نشده است و به هر گروه مستقل داراي مرام گفته مي‏شود. آيه شصت و نهم سوره مريم از موارد استعمال قرآني اين معنا به شمار مي‏آيد: «ثم لننزعن من كلّ شيعة ايهم أشدّ علي الرحمن عتيّا؛7 سپس از ميان هر گروه آن را كه بر خداوند نافرمان‏تر بود، بيرون مي‏كشيم.